БЕЛАРУСКАМ
Жанчыны прыгожыя самыя
Жывуць ў беларускіх краях –
Дзяўчаты, кабеты і мамы,
Дзяўчынкі й бабулькі ў гадах.
Якія цудоўныя твары
І позірк глыбокі ў вачах
Блакітных, як неба над краем,
Як кветкі ільну на палях!
Аднымі вачамі сваімі
Вы можаце столькі сказаць!
І так залюбуешся імі,
Што можна і сэрца аддаць.
А ўсмешка, усмешка якая –
Які адпачын для душы!
Ў ёй столькі цяпла і кахання
Да нашых сапраўдных мужчын.
І рукі у вас залатыя,
Усё яны ўмеюць рабіць:
Палоць, вышываць, няньчыць дзетак,
Пялегаваць іх і любіць.
Я ўдзячны сваёй Беларусі,
Што родзіць такую красу!
Я ёю паўсюль ганаруся,
Ў душы з захапленнем нясу!

Categories: Культура, Літаратура, Нацыя Беларусы