–          ***   –

Радзіма – там!

А тут?!

              Мы ўсе

                                           ў краях заможных,

            па волі і сваёй і не сваёй

                          ды

                              мабыць у найлепшай з перабраных.

Асірацеў без нас

            наш родны кут,

А тут, вітаюць кветкамі … 

                  як бы даўно чаканых!

 

Радзіма шчодрая!

         Народжаныя зноў,

               за морам знойдуць

              выбітны прытулак,

                  а для адрынутай,

                    параненай душы

                      адзіным месцам –

                          Беларусь ратунак.

28 чэрвеня 2020 года, Атава

 

 

–           ***    –

Думкі, думкі, думкі!

Срэбраныя іскры!

С пазалотай зорак –

    за парог

                   не выйсьці!

 

Пахваліцца нечым –

  слабыя суседзі;

     ад Масквы

          шыбуюць

             прагныя мядзведзі.

 

Бараніць нас некаму,

   высушылі вёску,

     у людзей дасьведчаных,

                     не хапае лоску.

 

Старана захоплена

         “свойскім бы”

                      драко-о-о-нам (!);

паспарт не праверылі ? –

                     чужынскія

                            прынёс законы.

 

Ну а людзі, людзі?!

Сціпласцю,

        наўперад,

                   вызначаюцца,

      памяркоўнасць бокам –

      нашчадкам выліваецца …

 

Думкі, думкі, думкі!

Срэбраныя іскры!

С пазалотай зорак,

    а за парог

                   не выйсьці!

11 ліпеня 2020 года, Атава

 

–          ***    –

Як гукі вальса

завіхаюцца ў паветры Музы,

шматлікія, непараўнальныя,

     як бы зляцелі

        з Рафаэля станцаў

               і асалоду хочуць

                         мне паднесці дружна.

 

А я не супраць дотыкаў ласкавых

          і лёгкіх прыказкаў любові.

Яны заберуць смак жыцьця гаркавы –

не ў сілах Музам я адмовіць.

 

Адкуль жа так хапае маёй Музе сілаў,

каб з безнадзейнасці надзею нарадзіла,

каб песьціла душы збалелай раны,

каб сьцішыла змярцвелы боль

           па краі мілым,

                         па маім

                           загнаным?

11 ліпеня 2020 года, Атава

 

ПАЎСТАНЬ НАРОД

Ўжо ж! Прачынаецца народ!

Няўжо хужэй мы,

               за астатніх!

Праз сотні непатрэбных,

      каланіяльных год,

        не мусіш выглядаць

                       у свеце крайнім.

Варожыя калонны

                 у цябе ўнутры –

                 гані нялюдскія,

                     чужынскія калонны.

Прэч іх, на ўсход, на бальшакі,

           там дзе зацятыя жывуць бальшавікі,

                  дзе Шарыкавы людам правяць,

                          да сяго прыгонным.

Дзе душы вольныя?! Чаму не паўстаюць?

Хай Сергіі і Вовы

                     кіруюць

                             там на ўсходзе

                                   ў адзічэлых  сховах.

А мы, народ Еўропы!

Ну для чаго нам азіяцкія аковы?

Паўстань народ!

Збірай што моц ёсць сілы,

          каб зачыніць мяжу рабоў,

                                    мяжу гаспод!

Мой родны беларус

       і той хто верыць (сцеражы цябе)

                     май мужнасць

                         вызначыць радзімы шлях,

                                               нацыянальны сьцяг.

11 ліпеня 2020 года, Атава

 

–          ***   –

Ідзём наперад!

Значыць развіваемся!

Дык далучайся браце ў рад!

Бо ж мы застылі на прысохшым беразе.

Нам памяркоўнасць не да твару брат!

 

Так, мы прымаем памяркоўнасць-згоду,

Ды мелі б мусіць

              аж нестраўнасць

                 праз звыклую да краю абыякавасць.

Мы ж вельмі добрыя,

                           людскія …

Нам проста не хапае мудрасьці

                             і пакуль што часу,

каб прызямліць

                             прыроджаную вартасць.

18 ліпеня 2020 года, Атава